Michael Bublé - November 2019

Een verjaardagscadeautje voor de 75ste verjaardag van mijn pa.

Ook al was hij begin dit jaar jarig, toch hadden we dit nog te goed.

Het werd een bijzondere avond, wat een avond, wat een artiest, wat een man, wat een warmte.

Eigenlijk was ik een beetje afgekickt van concerten. Het bracht me al lang geen super gevoel meer. Heb de indruk dat vele artiesten gewoon hun job staan te doen en dat gevoel komt dan ook gewoon de zaal binnen.

Hier stond een man die door een hel is gegaan en die gaandeweg is gaan voelen wat belangrijk is in het leven. De dankbaarheid en de warmte druipen als een pittige saus van dit concert af.

Feeling good, zette gelijk de toon. Het is een song die ik het allerliefste van Yog hoor maar ik heb het binnengehaald als een ongelofelijk eerbetoon, wat hij met Where or When dan nog eens herhaalt. Bublé komt naar zijn publiek toe. Of je nu ver of heel dichtbij zit, hij reikt je figuurlijk zijn hand. Hij kruipt onmiddellijk onder je huid en in je hart.

Michael is een babbelaar en dat is iets dat hem typeert door de jaren heen. Hij vertelt vlot over zijn ouders die 46 jaar gehuwd zijn, hoe ze mekaar hebben leren kennen, over zijn grootvader die 91 jaar mocht worden en die hij eerder dit jaar verloor, over hun appreciatie voor Frank Sinatra maar nog meer voor Dean Martin, over zijn vrouw en hoe die reageerde op zijn videoclip " love you anymore". Kortom hij vertelt gewoon honderduit.

Maar ook de songs mogen er uiteraard wezen. Stilstaan is geen optie en met de twee lege plaatsen naast ons, hadden we dus ook nog eens de ruimte. Ik ben een enorme fan van "Sway" omdat ik "like a flower bending in the breeze" zo'n geweldige omschrijving vind voor dansers. De eigen songs maken het geheel af en ik heb me schor gezongen.

Samen met de Vancouver boy uiteraard.

De laatste jaren waren geen eenvoudige tijd voor deze artiest maar hoe hij zich hierin gevonden heeft, hoe hij dieper gegaan is in wie hij is als mens en als zanger, dat is een schitterend cadeau.

Voor hemzelf maar zeker voor zijn publiek.

Het was een avond die ik nog lang in mijn hart zal dragen.

Omdat ik even alles vergat en enkel kon meegaan in de muziek.

We hadden het fijn samen. De muziek is mijn leven binnengeslopen door mijn ouders die altijd de radio aan hebben. Ik heb geen herinnering zonder muziek. Muziek was er altijd en is er nog steeds.

Na het concert gaf pa aan dat hij heel graag nog eens meegaat. Zo reden we in de tram terug naar de parking met een heel warm hart en een fijne herinnering in onze achterzak. Ook de vrienden die dit concertje meepikten waren laaiend enthousiast en gingen met hetzelfde gevoel naar huis. Wat mooi.

De songs die ik me herinner :

Sway

Havn't met you yet

Nobody but me

Feeling good

Where or when

Just a gigolo

Home

I only have eyes for you

Love you anymore

When I fall in love

Forever now

Buena sera

Cry me a river

Everything

Always on my mind

Such a night