Yorkshire - December 2023
Oh wat was het nipt. Door een giga file in en rond Brussel misten we bijna onze boot in Rotterdam. Afspraak om 17.00 uur op de carpool van Loenhout liep al snel uit tot een wachttijd van meer dan anderhalf uur. We kregen het allemaal een beetje benauwd. De bus arriveert en we hebben als gekken onze tassen ingeladen en zijn naar onze plaats gespurt. Iedereen zat met de duimen omhoog en het heeft zijn effect niet gemist. Net op tijd liepen we op de loopbrug waar we uitgehongerd op het buffet vlogen. Van een flitsende start gesproken. Het is ook voor het eerst even kennis maken met de andere leden van onze groep van 19.
Vroeg in de ochtend worden we in onze kajuit gewekt. Richting ontbijtbuffet merken we dat het echt niet druk is op de boot. Boot af, douane door en bus in richting York. Onze eerste stop voor deze reis. We worden opgewacht door gids Matthew die ons door de oude straten en langs de kathedraal loodst. De oude abdijgebouwen, de abdijtuin en verder over kerstmarkt en shambles. Wederom een interessante voormiddag want je ziet op die manier echt veel meer dan wanneer je alleen door de straten dwaalt. De namiddag is vrij voor shopping. Wat dan ook uitgebreid gebeurd. Het is al donker als we weer de bus opstappen die ons richting hotel in Harrogate brengt.
The Crown is een oud gebouw midden in het centrum van de stad dat niets van zijn statigheid verloren heeft. Na het diner gaat het richting kamer waar een goede nachtrust ons deugd gaat doen na deze volle dag.
De volgende ochtend wacht Harry ons reeds op na het ontbijt. Hij vraagt elk van ons naar de naam en ik merk op dat hij ze ook effectief kan onthouden. Een pluim voor deze meer dan geëngageerde gids in bermuda maar met stropdas. Het is heerlijk om onder zijn commentaar door de straten van Harrogate te dwalen en zo kennis te maken met de Turkse baden, de pump room maar ook the Swan waar Agatha Christy 11 dagen mocht onderduiken. De Valley gardens herbergen rond deze tijd een fijne kerstmarkt waar ik alvast een fijn cadeau vind voor onder de kerstboom. Afronden doen we deze voormiddag bij Betty’s waar we naar onze grote verbazing direct mogen plaatsnemen. We kiezen voor een kerstthee en een scone met clotted cream en jam. Hoe Engels kan je zijn? De namiddag geeft weer ruimte voor shopping maar ook voor een bezoek aan de art gallery. In de late namiddag gaat het terug naar het hotel waar we ons opmaken voor een diner in Fairfax House (York). Dus het ganse gezelschap gaat weer de bus in voor een uurtje om onze opwachting te maken bij een unieke locatie voor ons kerstdiner. Het is sprookjesachtig. We worden verwelkomt met een glaasje prosecco en een paar lekker hapjes. Ondertussen worden we rondgeleid in dit prachtige huis en leren we meer over de bewoners die er zo’n pareltje van maakten.
Het diner nuttigen we in de dining room waar er speciaal voor ons feestelijk gedekt is en waar we onze benen gewoon onder tafel kunnen steken. Iedereen is een beetje overweldigd door dit gegeven. We genieten dan ook met volle teugen. Na afloop bussen we weer een uurtje terug naar Harrogate maar met een ongelofelijk fijne herinnering op zak.
Op zondag gaat het richting Saltaire. Ik had vooraf echt geen idee wat ik me hierbij voor de geest kon halen. Als we halt houden, lijkt het een grauw industriedorp maar niet is minder waar. De Salt fabrieken zijn ingericht als een fijne expositie ruimte met op het gelijkvloers een prachtige tentoonstelling van David Hockney. Er worden ook fijne papierwaren verkocht en ik sta al snel aan de kassa met een boekje postkaartjes als geschenk. Ik weet zeker dat ik hier iemand heel erg blij mee kan maken. Op de verdieping opent zich dan nog een groter boeken wallhala waar we ons zeker de hele dag konden amuseren. De topverdieping is weer toebedeeld aan een prachtige reeks schilderijen van David Hockney in een heel andere stijl dan we van hem gewend zijn. Vermits we toch ook nog een deel van de straatjes van dit dorp willen zien, nemen we met pijn in het hart afscheid van al dit moois. Weet je, mijn hart gaat altijd een beetje sneller slaan van deze onverwachte cadeautjes voor het oog. Ik kan daar echt voldaan van worden en dan overvalt me een groot gevoel van gelukzaligheid. Wanneer we door de straten heen lopen, maken we ook kennis met de enige echte kerstman van dit dorp. Hij figureert met heel veel plezier en overgave.
Het middagmaal nuttigen we in Harewood House. Een beetje een tegenvaller op alle gebied. Niet enkel de lunch is niet wat we verwacht hadden maar het huis blijkt ontdaan te zijn van al het mooie Chippendale meubilair en is ingericht als alternatieve kerstmarkt. Verwacht je aan disco licht, spelletjes en meer toestanden op kindermaat. Een echte teleurstelling. Tijd dus om de tuin in te duiken en wat rust en stilte te vinden aan het water. Jammer, zeker wel. Het lijkt echt een gemiste kans om het huis in zijn volle pracht te kunnen zien.
Laatste dag alweer. De verrassing lacht ons zeker alweer toe. Na een vrij lange rit komen we aan in Burton Constable Hall en dat maakt heel de namiddag van gisteren weer goed. Wat een schitterend huis en deze keer wel helemaal in de oer traditionele kerstsfeer ondergedompeld. Het is er enorm rustig en we hebben eigenlijk het huis voor ons alleen. Dat maakt dat er mooie beelden kunnen geschoten worden zonder dat er hier of daar een verloren arm of been op de gevoelige plaat terecht komt. Het bevalt me zozeer dat ik nog een tweede keer de rondgang maak door het huis. Wat een weelde, wat een rust en wat een pracht.
We nemen onze lunch op het domein en na wat geharrewar (wel kunnen eten, niet kunnen eten, enkel taart met koffie en dan toch weer wel iets warms) wordt de innerlijke mens toch tevreden gesteld.
Om twee uur gaat het dan naar onze laatste bestemming, Hull. Ook hier is een rondleiding voorzien maar ik haak af en verdwaal in de Waterstones boekhandel waar ik een viertal keer rond twee boeken draai (Jay Blades en de nieuwe van Val McDermid) maar toch met lege handen buitenloop. De pakjes in mijn koffer zijn voldoende. Soms mag het ook gewoon genoeg zijn.
Op de boot komen we een laatste keer samen met de groep waarmee we toasten op de nieuwe voordeur van onze reisleidster. Bij het diner blijven we nog lang napraten om daarna moe maar voldaan in onze kajuit te slapen.
Wat een bijzonder mooie reis. Wat een mooie herinneringen weer gemaakt. Ongelofelijk dankbaar.