Liverpool - Juli 2025

Liverpool stond al een hele tijd op het agenda maar het was bang afwachten of ik al dan niet meekon. 

Maar het leek alsof de sterren gunstig stonden wat net die week ging het zomaar lukken. 

Opstappen om 03.45 uur is nog steeds geen pretje, zeker niet als je de uren voordien helemaal niet geslapen hebt. 

Vier medevluchters stapten mee op het minibusje. 

In Kasterlee ging het bijna al gigantisch mis. Doordat we twee mensen in Geel moesten ophalen gingen we over 

de kaboutergemeente. Een spookrijder, een flits en een goede reactie van onze chauffeur. We kwamen er met de schrik vanaf. 

Aan de Piva in Antwerpen stapten we dan op onze authentieke bus. 

Mijn reismaatje stapt in Gent op. Het is een zegen om haar erbij te hebben. We kunnen samen goed praten maar we zijn ook 

cracks in zwijgen en bij onszelf zijn. Het zijn die reismaatjes die er met kop en schouders bovenuit steken. 

Om 09.50 uur vaart ons schip (Pride of France) de haven van Calais uit. Het weer is goed en ik zet me op het buitendek. 

Lekker uitwaaien is aan de orde. Ogen dicht en de wind voelen en het zout ruiken. Dat doet deugd. 

De witte cliffen staan ons zoals gewoonlijk op te wachten. We zijn beide fervente Engeland vaarders en het is steeds een blij weerzien. Dan begint er een lange rit. Met de nodige tussenstops komen we om 19.45 uur plaatselijke tijd in onze Ibis aan het Albert Dock aan. Van een lange dag gesproken. 

Dag twee start onder een natte hemel maar na de warme dagen van de laatste wegen hoor ik daar heel weinig mensen over klagen. 

We schuilen eerst aan het John Lennon Peace Monument. Dit werd in 2010 onthuld door Cynthia en Julian Lennon. Laat het duidelijk zijn, in Liverpool kan je niet om de Beatles heen en maar goed ook. 

De regen weet van geen ophouden en na een wandeling langs het Albert Dock duiken we de Beatles Story in. We kijken onze ogen uit. Je loopt als het ware door het leven van de Fab4 heen. Aan het eind wacht er natuurlijk een shop waar alles in ponden kan omgezet worden. Ik laat het aan me voorbij gaan. Ondertussen is het middag en eet ik een pannenkoekje in één van de tentjes in het Albert Dock. Ideaal is ons strategisch gelegen hotel. We kunnen ten allen tijde even op en af. Ik leg me ook even op bed. De lange onderbroken nacht speelt duidelijk parten. Maar om twee uur staan we weer paraat. We bezoeken deze namiddag de geboortehuizen van de mannen en de bus brengt ons van het ene naar het andere. Ook stoppen we aan Penny Lane en Strawberry Fields. Ik geniet van de verhalen met muzikale achtergrond. We hebben dan ook een paar die hards in de bus. Na afloop zet de bus ons in het centrum af waar we langs de Cavern, het hard days night hotel en het beeld van Eleonor Rigby lopen. Mijn reismaatje en ik beslissen onder ons twee richting hotel te lopen om onze hongerige magen te vullen in The Bottany. 

Dag meer dan geslaagd. 

Dag drie start zonnig en we lopen langs het dock richting water en Liverpool museum. Daar kunnen we ook even binnen om de geschiedenis van de stad te ontdekken. Vlakbij staan the Fab4 op ware grootte met hun gezicht naar het water in looppas net of ze uit de stad komen. Een meer dan geslaagd beeld en ideaal om onze groepsfoto te maken. We duiken daarna individueel de stad in waar ik al gauw op een Marks & Spencer bots. Ik passeer ook een Waterstones en een John Lewis. Geen tijd om te shoppen nu maar morgen zeker terug op appel. 

We treffen de groep weer om 14 uur aan het hotel waar we richting Cathedral of Liverpool worden gebracht. Een gigantische Angelicaanse kathedraal met een indrukwekkend gotisch ontwerp. We gaan op zoek naar de verborgen muis (en vinden ze nog ook) om dan weer onder een aangenaam zonnetje naar buiten te stappen. Onderweg naar de Metropolitan Cathedral komen we bij de Philharmonic Dining Rooms waar een heleboel studenten hun afstuderen vieren. Kijk dan haalt een portretfotograaf zijn hartje op. Ik heb ontelbare mensen op de gevoelige plaat vastgelegd. In deze stad wordt het afstuderen nog helemaal echt in stijl gevierd. De kleur aan hun toga wijst op de richting die ze hebben voltooid. Prachtig. 

De Metropolitan kathedraal is een ontwerp van architect Lutyens die ik uiteraard al eerder op mijn uk tochten tegenkwam en mocht ontdekken door mijn zeer dierbare vriend en gids Servaas. Na afloop dalen we de trappen weer af en komt de ijscrèmekar net op het juiste moment tot stilstand. 

Weer worden we naar het centrum gebracht en bezoeken we het oudste huis van Liverpool. Het Bluecoat Building met zijn kenmerkende architectuur werd 300 jaar geleden gebouwd als liefdadigheidsschool voor arme kinderen en is de afgelopen eeuw een kunstcentrum geweest. Aanpalend ligt een boekenantiquariaat. Tja daar kunnen we niet aan voorbij. Langs het Hilton Hotel stappen we weer naar onze verblijfplaats en landen we weer bij de Bottany met een fish en chips deze keer en een frisse cider. Schol.

Als ik m'n kamer binnen wil stappen, blijkt mijn slot kapot. Nieuwe sleutel, manager bij geroepen, technicus bij gekomen, geen soelaas. Het slot kan niet hersteld worden dus ik krijg een andere kamer maar dan zijn we ondertussen anderhalf uur later. 

De volgende dag heb ik gespijbeld. Ik neem een dagje voor mezelf en ga niet mee naar Manchester. Ik slenter nog eens langs de Mersey en haal de boeken van de Beatles op in het museum omdat ze daar de zachtste prijs hadden. Dan gaat het richting centrum waar ik serieus ga shoppen. De laatste soldenkoopjes van de zomer lonken me toe. Ik draag mijn buit richting hotel en ga nog eens de stad in om bij mijn geliefde Byron een hamburger te happen. De zon is weer van de partij en ik loop terug naar het Beatles Statue waar een man hun liedjes speelt. Ik denk dat ik we meer dan een uur heb zitten luisteren. Voordien was Penny Lane al een favo van mij maar nu merk ik dat ik toch wel heel veel liedjes van deze mannen ken. Ik geniet van het moment en zuig de energie van deze dag in me op. Save it for a rainy day, als het ware. 

Mijn reismaatje is tegen de avond ook weer terug in Liverpool en samen sluiten we de fijne dagen af bij Pizza Express en uiteraard weer met een frisse cider. We blikken alvast terug op een perfecte duotrip en hopen in de toekomst nog veel samen te mogen en kunnen reizen. 

De terugtocht is een nog langere zit dan de heenreis. Ik mis weer een nacht want eerst om 01.30 uur op zaterdag sta ik weer aan mijn voordeur. Net alsof ik door verschillende tijdszones gereisd heb. De dagen in Liverpool waren ongelofelijk fijn maar de weg ernaartoe en weer terug is zeker niet voor herhaling vatbaar. Dat doen we volgende keer op een andere manier. 

WANT

We'll meet again. 

Ik sloot Liverpool in mijn hart.