Avignon - Mei 2025

Het was ongelofelijk uitkijken naar onze vakantie in de regio van Avignon. We zouden namelijk samen reizen met een groep van 7 bekenden van een vorige reis. Het was een fijne groep toen dus ongelofelijk fijn om een deel van deze mensen weer te treffen. 

Mijn reismaatje had de avond voor vertrek nog een late shift dus ik nam het op mij om onze picknick te maken. Zo kom je toch ook al vooraf in vakantiesfeer. Opgepikt thuis op een vroeg maar niet ontiegelijk uur en dan richting opstapplaats waar we de bekende gezichten weer ontmoeten. Een splinternieuwe bus vervoert ons voor ongeveer 1000 kilometers richting Provence. Een dagrit dus. Het verloopt allemaal heel vlot en we komen in geen enkele file terecht. Op 12.5 uur staan we op de ring in Avignon waar het slechts oversteken is naar ons hotel. Daar komen we weer onverwacht in een fijn etablissement terecht. Mijn kamer is klein maar schattig. Het bed slaapt heerlijk en de douche is verkwikkend. Wat wil een mens nog meer? Koffers gaan in de kamer en we stappen al op onze eerste avond richting binnenstad waar we aan tafel gaan bij Restaurant Vintage en waar de toon wordt gezet voor ook een fijne culinaire week. 

Dag twee staat helemaal in het teken van Avignon. We trekken de stad in naar het touristenbureau waar we ons een kaart aanschaffen. Daarna over de Place de l'Horloge naar het Palais des Papes, de trekpleister van de stad. De zon is met ons meegereisd en vergezelt ons de ganse week. Ieder op z'n eigen tempo wordt het bezoek aan het pausenpaleis afgelegd. Na afloop zijn we bij de eersten buiten waar we ons naast de dikke muren in de zon neer vleien om te wachten op onze kompanen. Mia begeleidt ons door de smalle straatjes naar Place Crillon waar we een lunchadres kunnen uitkiezen. Onze honger is niet zo groot (na het uitgebreide ontbijt van vanmorgen) en we kiezen voor een bakkerij waar we een soort pizzapunt delen. Er is blijkbaar een school in de buurt want de gelegenheid zit vol jonge gasten die ook hun eigen luide muziek bij hebben. Van zodra we alles hebben genutigd, lopen we alweer door de straatjes in de buurt waar ik een winkel van Fragonard vind. Even binnenkijken in deze parfumerie die z'n oorsprong vindt in Grasse aan de Cote d'Azur. Mijn moeder heeft hier jeugdherinneringen en dus neem ik een kleinigheid voor haar mee. In de namiddag staat de welbekende brug op het programma. Wat bizar is, is dat het dansen op de brug, oorspronkelijk onder de brug gebeurde. Mia vertelt ons de legende van Bénézet en we stellen vast dat het hier maar om een halve brug gaat. Tijd genoeg om even rond te kuieren. Daarna strijken we neer op het terras van het oudste café van Avignon. Grand Café Baretta. Dirk neemt van de gelegenheid gebruik om ons te trakteren. Het is ook het ideale moment om de eerste groepsfoto te maken. Dan gaat het richting hotel om ons op te frissen en alweer de stad in te trekken voor ons tweede driegangenmenu. 

Dag drie start met een mooi ontbijt. Frankrijk staat bekend om de karige ochtendmaaltijd maar daar doen ze in ons hotel niet aan mee. Veel lokale producten en streekfruit staan iedere dag weer op het buffet. Ook de koffie smaakt heerlijk. Toch wel een hekel punt voor ondergetekende dus helemaal geslaagd. We gaan richting busterminal die ons naar Villeneuve-les-Avignon. Een korte busrit brengt ons naar La Chartreuse. De Chartreuse du Val de Bénédiction dankt zijn oorsprong aan de wil van paus Innocentius VI. Na zijn verkiezing in 1352 schonk hij zijn landerijen en zijn kardinaalspaleis (privéwoning) dat hij bezat in Villeneuve lez Avignon toen hij kardinaal was, aan de kartuizerorde. We zijn praktisch alleen op het domein en hebben dus de kans om alles rustig te bekijken. Te rustig blijkbaar voor onze man uit Oud-Turnhout. De deuropeningen zijn klein en hij is groot, aiaiai. 

Het dorpje zelf is ook een aanrader. Het is heel klein met slechts één straat maar het straalt een rust en tevredenheid uit die je voelt tot in de toppen van je tenen. We slenteren langs de winkeltjes, bakkerijen en landen in een winkel met veel te dure kleding. 

Na de lunch lopen we de berg op naar het Fort St. André en de Abdij. Bij de toegang en dito ticketverkoop ligt naast de man achter het loket ook een rosse kat gewoon te slapen op de desk. We lopen binnen in een mooie tuin die zo anders is dan de Engelse tuinen die ik gewend ben. We hebben een prachtig zicht over de stad Avignon en ook over de Mont Ventoux. Indrukwekkend. 

Na afloop is er nog voldoende tijd om in Avignon de Villa Louis Villand te doen. Een prachtig huis in het centrum met een kleine magische tuin. Je zal de luxe maar hebben om midden in de stad zo'n oase van rust en groen te vinden. Ook nemen we nog een kijkje in de bibliotheek om de prachtige plafonds te bewonderen. Een dag met heel veel verschillende indrukken die we afronden bij een aperitief op de binnentuin van ons hotel. De groep groeit steeds meer naar mekaar toe en dat is te merken aan het Rosé verbruik. 

Dag vier pikt de bus ons op aan de ring rond Avignon om een verplaatsing naar Chateu Neuf du Pape te maken. Een naam van een dorp dat klinkt als een klok en onlosmakelijk verbonden is met de rode wijn die wereldwijd bekend is. We worden afgezet aan het wijnmuseum bij Domaine Barville waar we een rondleiding volgen over de verschillende soorten wijn en de productie ervan. Op het einde wacht ons een wijnproeverij van drie verschillende wijnen. Ook een witte wijn die minder bekend is bij ons dan zijn rode broertje. Eerlijk, ik ben wat teleurgesteld in wat we voor "de tong" krijgen. Ik had er meer van verwacht. De wijnen die we proeven zijn ook redelijk duur. Maar ach ja, ik ben "das Mädchen vom See" en ben dan ook de Badische wijnen van de Heimat gewend. Een andere smaak, een andere keuze en dat mag. We wandelen verder naar het dorpsplein waar we in een idylische setting een drankje nemen. Het lijkt wel een plaatje uit een sprookjesboek. Voor het eerst proef ik een café frappé en die bevalt me wel. Het is ondertussen best warm geworden als we aan het fort aankomen. Daar picknicken we op de steenresten en lopen verder door de wijnvelden waar we weer een open en wijds zicht krijgen. Ik zonder me even af van de groep en loop wat achteraan. Even krijg ik het idee dat ik van Hagnau naar Meersburg wandel maar als ik links kijk, is er geen meer te zien. Het brengt me helemaal naar de plaats waar een deel van mijn roots liggen. De bus haalt ons weer op en we stappen nog een keer de stad in. Met vier dames bezoeken we het stadhuis en drinken we alweer ons aperitief op het terras. Het leven kan eenvoudig zijn. 

Op dag vijf lopen we richting station maar onze trein is geannuleerd. We mogen een uurtje wachten. We trekken terug de rue de la republique in waar de rode telefooncel de band met de Engelse zusterstad Oxford in beeld brengt. Uiteraard is dit voor mij reden tot een foto. Mia neemt ons mee naar een het binnenplein van het Cloitre Saint Louis. Momenteel is dit een vijfsterren hotel maar op de binnenplaats staat een gigantische bemoste fontein. Het ochtendlicht valt mooi naar binnen en geeft een ongelofelijk mooi beeld. Midden in de stad en toch volledige rust en ruimte. 

Dit 16e-eeuwse gebouw is gebouwd op de resten van een jezuïetennoviciaat en staat op de lijst van historische monumenten . Door de eeuwen heen is het een militair hospitaal geweest en een dependance van het Hôtel des Invalides de Paris. 

En kijk, we gaan alweer richting station voor onze trein naar Orange. Na een 20tal minuten komen we op bestemming aan en doen we eerst een lokale markt aan. De grootste van deze regio. We proeven en keuren. We overleggen en kopen gedroogde mango en gember en ook een mooi provencaals tafelkleed voor het thuisfront. Picknick deze keer in het park waar de wind enorm opsteekt. Verder naar de recent gerenoveerde Arc De Triomphe waar we ons vergapen aan grandeur en ruimte. Door de enge straatjes gaat het dan richting Romeins Theater. Bijzonder toch die directe link van Orange met het huis van Oranje. Het doet me onrechtmatig denken aan de Jus d'Orange die de Nederlanders zo komisch uitspreken maar dit ter zijde. Het Romeinse theater is gigantisch groot. Je kan zo naar de hemel stappen maar hou je vast (een reling is er niet) want de wind kan je zomaar meenemen. We stappen weer richting station en duiken nog even de stad in voor het aperitief. In de kerk naast ons terras vindt een tijdelijke tentoonstelling plaats waar ik op de foto ga met Imelda Marcos. Ik ben er zeker van dat Anja over mijn schouder meekijkt en heel erg moet lachen daarboven. Zij zag mijn overeenkomsten met deze mevrouw en haar schoenencollectie. We eten weer op ons eerste adres Vintage waar het er alweer druk en heftig aan toe gaat. Het menu is weer uitstekend maar deze keer laat Mia zich niet vangen voor de driegangenrekening. Het dessert? Dat beslissen we eerst na ons hoofdgerecht. 

Dag zes is er eentje om onze trip in Avignon af te sluiten. We lopen door de rue de la teinturerie en doen weer een ander deel van de stad aan. Langs het huis waar de familie Pernod zijn thuishaven had, langs de Bell Toren en de archieven van de stad, richting overdekte markthallen. Daar kopen we onze picknick voor vandaag. Ik kies voor de tarte de provence en mijn reismaatje neemt alvast wat kersen mee voor de busreis van morgen. Met het veerpont steken we de rivier over om gezamenlijk een terras te doen aan de ander oever van de Rhone. Daarna stappen we met de stroom mee richting brug en passeren zo de Pont d'Avignon langs de ander kant. Tijd ook om wat foto tips te geven aan enkele meereizenden. Als we de brug weer oversteken staan we aan terug aan Place Crillon van dag twee. Ons trio loopt nog verder langs Place du Roure en we bezoeken ook nog een oude kerk met een hedendaagse tentoonstelling . Bij het laatste aperitief heeft Mia voor ons de plaatselijke bonbons kunnen scoren : de papalines. Een mooie afronding van een heerlijke week in het fijne hotel Le Magnan. Ons laatste diner nuttigen we weer in d'Ici et ailleurs waar ik kies voor de carpaccio van inktvis en de kabeljauw. Voor een dessert is er echt geen plaats meer. Koffers pakken en ogen dicht. 

Onze laatste dag die helemaal gewijd is aan de rit naar huis. Iets meer dan 1000 kilometer leggen we weer af zonder enige file. Vertrokken om 8 uur en terug in Arendonk om 20.30 uur. Mooi zou ik zeggen. Net zo mooi als deze prachtige reis. We komen thuis met een pak mooie herinneringen, hernieuwde en nieuwe vriendschappen en zon in hart en ziel en ook een beetje op onze huid.