Wandelbuddy - Januari 2021

Ondertussen wandelen we een jaar, mijn buddy en ik.

Wekelijks zonder vaste dag maar steeds met een klein bericht naar mekaar.

We vinden elkaar op die manier telkens weer.

Oorspronkelijk zijn we collega's van zo'n twintig jaar geleden. Samen bij de grote farmareus in de Kempen.

We bliezen er allebei onze aftocht en gingen verschillende wegen lopen.

Ondanks alles kwamen we mekaar weer tegen en was er steeds weer die toenadering.

We deelden veel, al wisten we dat toen nog niet.

Onverwacht zijn we nu samen thuis. Alleen maar samen dankzij onze wekelijkse wandeling.

Laat ons het filosofische wandelingen noemen want zelden praten we over een dagdagelijks onderwerp.

Het gaat steeds meteen de diepte in maar eerst vragen we mekaar hoe het met de ander gaat.

Dat is zo gegroeid.

Er is steeds de nodige aandacht en het respect voor de ander.

Een ritueel ondertussen.

Omdat we thuis zijn, zou je kunnen veronderstellen dat er weinig in onze wereld leeft.

Dan sla je de bal gigantisch mis.

Net omdat er zoveel beweegt, krijgen we de ruimte om hier mee bezig te zijn.

We worden iedere keer weer een beetje meer onszelf.

Met de hulp en het luisterend oor van die ander.

Ondanks heel veel groeipijn is er ook onnoemelijk veel vreugde.

Als we het verhaal van de ander in onszelf herkennen of als er een zin of een woord blijft resoneren.

Dankbaarheid is het woord dat hierbij eerst op mijn lijst staat.

Wat een cadeau, wat een geschenk.

We starten gewoon ons tweede wandeljaar.

Stap voor stap.

Woord voor woord.

Steeds met ruimte en respect voor de ander.