Expo - Februari 2022

Er wordt al jaren over nagedacht. Door mezelf maar ook door anderen die dicht bij me staan. Zou een fototentoonstelling niet fijn zijn? Zou het geen mooie kroon zijn op je werk? Uiteraard wel. Dat stond als een paal boven water.

Maar....

Daar ik een doemdenker ben, kwamen al snel de redenen waarom ik het niet zou doen. Een hele investering. Hoe pak ik het aan. Hoe zorg ik ervoor dat er altijd iemand ter plaatse is. Hoe organiseer ik de hele opbouw en de afbraak. Hoe krijg ik voldoende publiek op de tentoonstelling.

Dit zijn slechts een aantal vragen die spontaan naar boven kwamen als ik nog maar aan het idee dacht. Langs de ene kant een grote wens, langs de andere kant een enorme berg.

Eind vorig jaar mocht ik een aanvraag insturen voor een expojury bij 't Schaliken in Herentals. Ik had hier geen enkele verwachting bij maar had ook geen reden om niet deel te nemen. Drie portretten gingen in de digitale brievenbus. Ik koos voor Wout van Aert, Michael Bublé en Giovanni Oosters. Gewoon op het gevoel, niet weloverwogen. De tekst die ik op de website had, poetste ik wat bij en ik stelde me voor. Voila, dat was het. De mail werd geklasseerd en ik heb er geen seconde meer aan gedacht.

Tot er op een dinsdag eind vorige maand plots een bericht werd ingesproken en er ook fijn schrijven in de mailbox zat. Het is gebeurd. De tentoonstelling staat in zijn kinderschoenen.

Vorige week hadden we een eerste overleg en alles stroomt zoals het goed voelt. Ik speel in m'n eigen speeltuin dus er is geen stress of twijfel. Dit is wat ik doe. Dit is wat mijn hart gelukkig maakt.Dit is wie ik ben vanuit mijn ziel.

Het wordt mooi, daar ben ik van overtuigd. Het wordt bijzonder omdat portretten mijn ding zijn. Het wordt nieuw, kempisch en helemaal ik.

Misschien is het besef er nog niet helemaal.

Misschien komt het pas achteraf.

Maar ik ben van plan van ieder onderdeel te genieten.

En wie weet, zie ik jullie op de opening.