De vriendschap - Augustus 2020

Het zat al geruime tijd in m'n hoofd om hem een bezoek te brengen.

Een roestige oude vriendschap die nog altijd loopt als een trein.

We zijn wel ouder geworden maar binnenin zijn we nog dezelfde als 34 jaar geleden.

Een rit naar Kleinwalsertal was dus meer dan welkom. Na 9 uur op de baan reed ik eindelijk de steile helling op.

Op vakantie gaan in het bouwverlof was iets dat ik al heel lang ontwend was. Eigenlijk had ik er niet meer bij stilgestaan.

Ik stap het terras op en zie hem zijn uitleg doen tegen net aangekomen gasten.

Nog altijd diezelfde als vanzelfsprekende flair en natuurlijkheid.

Het ontroerd me.

Daarna de verwelkoming die corona proef zo helemaal niet zijn ding is.

Hij begrijpt het niet. In zijn corona vrije dal, is er geen haar op zijn hoofd dat er aan twijfelt om me met een warme knuffel te begroeten. Een beetje een domper op onze feestvreugde. Het hart zegt ja, het hoofd zegt nee.

Deze vakantie was een beslissing van het moment en draagt dus geen voorbereiding met zich mee. Dat is een enorme bevrijding. Ik mag genieten van vrijheid, natuur en vriendschap. Iedere dag ontvouwt zich als een wonder. Ongelofelijk hoeveel energie dat schept.

We wandelen, zitten op een terras, nemen een zetellift en dalen weer af naar het dal.

We lopen langs de rivier en door de warmte is er heel veel zin om de wandelschoenen uit te schoppen en met blote voeten het ijskoude water in te stappen. Waarom doen we dat niet?

's Avonds is het heerlijk thuiskomen op het terras met het mooiste uitzicht. Omringd door bergen, die hun geheimen bij zich houden maar hun schoonheid gratis met ons delen. Wat lekkers op de tafel en fijne gesprekken die omkaderd worden door het gezang van de gastheer zelf. Ontspannen in tijden van corona, zo eenvoudig mooi.

Genieten van de eenvoudige dingen in het leven. Het zijn vijf heel mooie dagen die ik meedraag.

Een vakantie die ik in normale omstandigheden niet zou plannen.

Wat een mooi cadeau.