Een huishouden van Jan Steen - Juli 2020

Kennen jullie die uitspraak? Een huishouden van Jan Steen?

Heel lang geleden bezocht ik de tentoonstelling in het Rijksmuseum te Amsterdam.

Mooie schilderijtjes waar de chaos van afdroop. Toen kon ik er nog mee lachen.

Sinds ik deze verhalen in levende lijve en met eigen ogen bijna dagelijks mag aanschouwen is het lachen me ondertussen helemaal vergaan.

De tafel blijft altijd gedekt. Vuile lege glazen en tassen staan als sierkunst steeds klaar.

Ook over etensresten doen we niet flauw. Een barbecue die gisteren werd gebruikt staat volgende week nog in zijn vuile jas te blinken.

De verwilderde kinderen lopen vuil en naakt in de tuin. Dat scheelt een hoop was als het goed weer is.

En het is heel natuurlijk, natuurlijk. Een keer of vier à vijf per dag wordt er moord en brand gehuild en gekrijst.

We kijken er al lang niet meer van op en zijn ook de tel ondertussen kwijtgeraakt.

Ze krijsen als kleine heksen met hun hoge en luide stemmetjes. Nooit wordt er in stilte gespeeld. Altijd volumeknop op maximum.

Niet gek als je bedenkt dat moeder net zo luid is. Voor die kinderen is dat de normaalste zaak van de wereld.

Praten is gelijk aan roepen, toch?

Het huis is een bende. Overal troep en rommel. Zulke mensen zijn ook echte verzamelaars van prullen dingetjes.

De ramen worden eens in de twee jaar gelapt, als het ervan komt uiteraard en anders doen we er gewoon nog een jaartje bij.

De hagen worden gesnoeid maar het snoeiafval wordt gewoon weer in de tuin gedropt zodat het kan rotten of verdorren.

Erger nog als het in de tuinhaard belandt. Maak dan snel dat je je was binnen haalt . Niet snel genoeg : dan kan de was sito presto weer in de machine. Als je je raam hebt openstaan om te verluchten dan ben je eraan voor de moeite.

Ook op straat is het een bende. Onkruid tiert welig op oprit en in stoepgoot. Bij een hevige bui bereikt het water niet eens meer het riool. Het wordt een gigantische plas op de straat. Hopelijk kom je dan net niet te voet voorbij als er een auto doorrijdt.

Andermaal pech.

Ik denk dat je ondertussen een goed beeld hebt van de tableau vivant die geënt is op het huishouden van Jan Steen.

Dat dit in deze tijd met alle mogelijkheden voorhanden nog bestaat, is ook voor mij nog steeds moeilijk te begrijpen. Let wel : er wordt op de letter gepraat want dialect, dat willen we echt niet hebben.

Daar zijn we echt te hoog opgeleid voor.

Jammer dat ik je de tafereeltjes niet te koop kan aanbieden. Als het aan mij lag, mocht je ze gratis en voor niks meenemen.

Met heel veel plezier.