Voorheen - Mei 2020

De vraag die deze dagen enorm rondspookt : wanneer wordt het terug als voorheen?

Eerlijk toegegeven, ik heb daar niet echt behoefte aan. Natuurlijk is dit een vies virus en willen we daar zo snel mogelijk vanaf maar het is voor mij heel erg fijn om deze rust, stilte en afstand te bewaren. Ik sta stil, bij dingen die vaak zomaar aan me voorbij gaan. Waar heb ik echt behoefte aan? Dat blijken niet de kleding- en schoenenwinkels te zijn. Ook niet de restaurants en de brasseries.

Kleine gelukskes geven me het meeste energie. Brigitte van de bakker die een korte babbel doet over hoe blij ze is dat er geen corona werd vastgesteld in het woonzorgcentrum waar haar moeder verblijft. Joris van de bib die een persoonlijke selectie boeken voor me meegeeft. Allemaal splinternieuw en goedgekeurd. De wandeling iedere dag die ik ondanks de hoofdpijn blijf stappen omdat het toch wat verlichting geeft in het hoofd. De nieuwe osteopathe die me met open armen ontvangen heeft en me de behandeling geeft waardoor m'n lichaam weer kan ademen en ontspannen. De fijne mails van en naar Leuven en Boskoop.

We gaan terug naar de basis. Of is terug niet het juiste woord? We gaan naar de basis. Naar wat ons echte verlangen is in dit leven. Het verborgene diep in onszelf dat nu naar boven komt. Kernwaarden en aandachtspunten. We kunnen verder met zoveel minder en voegen zoveel waardevols toe. Opeens valt al het overtollige door de mand en uit de boot. Er komt ruimte en die hoeft niet meteen zomaar weer opgevuld te worden.

De reisjes over het kanaal vallen letterlijk en figuurlijk in het water en dat is bijzonder jammer. Maar een drama kan je dit uiteraard niet noemen. Van zodra we terug kunnen, gaan we daar zoveel meer van genieten en appreciëren we wat we voordien als normaal bestempelden zoveel meer. Dus een echte win/win sowieso.

Teruggaan is nooit een goed idee.

Wat was, mag zijn.

Verder de weg vooruit.

Natuur en gevoel als leidraad.