Georgios Kyriacos Panagiotou -December 2016

Dear George,

Nee je overlijden kwam niet meteen totaal onverwacht. Ik had de indruk dat je al jaren diep ongelukkig was. Het verlies van je moeder en Anselmo heeft er zo diep ingehakt dat je je karretje moeilijk weer op de rails kreeg. Geloof me, ik herken dat. Mensen verliezen aan een verschrikkelijke ziekte is ook jezelf een beetje kwijtraken. Je kompas geeft een vreemde richting aan en je weet het allemaal niet meer. Soms heb je ook geen boodschap meer aan weten of niet weten. Het doet er niet meer toe.

Jouw muziek was voor mij een zalf voor de ziel. Sinds "Wake me Up before you GoGo", ben ik aan je blijven plakken. 1984 waarschijnlijk. Singeltje gekocht en zo teleurgesteld dat jouw snoet niet op het hoesje prijkte. Toen reeds had ik het gevoel dat je anders was en daarmee bedoel ik niet je geaardheid maar je mens-zijn. Iemand die muziek en teksten als die van jou schrijft, is een zoekende ziel, op zoek naar zichzelf. Onbewust heb ik dat in je herkent. Ik ben je blijven volgen door alle negatieve berichtgeving en alle modder die je werd toegegooid. Toch was daar altijd die loepzuivere stem en die muziek die bleef bekoren. Ik herinner me "Jesus to a Child" voor het eerst live gezongen in Berlijn. Daar stond je, na lange afwezigheid, kaarsrecht met je blik pal vooruit. Een feniks uit de as. Een man uit één stuk.

Uiteraard heb ik alles van jou in mijn cd kast en staan er ook verschillende biografieën in mijn boekenkast. Vanaf mijn jeugd heb je me begeleid op muzikaal gebied. In 2006 was het dan zo ver. Je ging weer toeren en ik heb geen moment geaarzeld om zoveel mogelijk concerten van je bij te wonen. De energie kroop steeds van m'n tenen tot in de kruin van m'n hoofd. Je raakte me iedere keer weer. Songs die ik voordien zo vaak had gehoord, kregen een nieuwe betekenis omdat ze live toch net die extra snaar konden raken. Je was een fenomeen, je was een genie. Je toonvastheid en je timing zijn voor mij niet te evenaren. Geen enkele artiest brengt dat diepe oer gevoel bij mij naar boven. Vijftien keer ben ik je achterna gereisd, in vier verschillende landen en nooit stelde je teleur.

Een favoriete song naar voor brengen, kan ik niet. Het zijn er te veel en ik zou alle andere oneer aandoen. Maar ik wil wel bewust kiezen voor de minder bekende songs. "Round Here" over de plaats en het gezin waarin je opgroeide, "I can't make you love me", de cover van Bonnie Raitt die je in een betere versie brengt dan het origineel, "Parying for time" waaruit ik vaak de zin "What's mine is mine and not yours" citeer als mensen weer eens enkel aan zichzelf denken en anderen daarmee schade berokkenen. Het zijn echter slechts voorbeelden want je hele repertoire schreeuwt van de parels. Ik luister sinds gisteren met andere oren. De woorden krijgen een andere betekenis en het is net of ik de songs nu echt voor het eerst hoor. Ook dat ben jij, verrassend, nog steeds.

Hopelijk mag je nu op een veiligere plaats verder. Het leven voelde als niet veilig voor je. Vele tranen, veel verdriet, veel onbegrip en heel veel onrust. Iedereen wou je vriend zijn maar wie was integer? Net als nu uiteraard iedereen grote fan van je is. Onze wegen scheiden hier op werelds gebied beste vriend maar weet dat je altijd mag aankloppen. Misschien komt nu de tijd om iets terug te doen voor de muziek die ik al die jaren met open handen mocht in ontvangst nemen? De deur staat open.

Ik ben dankbaar omdat ik voor jou kon kiezen op jonge leeftijd. Omdat je muziek me heeft begeleid en dat zal blijven doen.

Je zal er altijd zijn. Ik durf zonder schaamte schrijven dat je mijn idool bent.

Dankjewel George, het ga je goed.

Carine