Fotograaf - September 2016
Toen ik zes jaar geleden mijn job aan de haak hing omdat ik na bijna 25 jaar secretaresse dienst wel eens wat anders wou, bleek dat niet zo'n eenvoudig plan. Ik wou herscholen. In de voetsporen van mijn pa die na 20 jaar zelfstandig aannemer de taak op zich nam om de jongere generatie wat metselwerk bij te brengen. Ik zag wat het met hem deed. Het was altijd zijn droom geweest om in het onderwijs te gaan en die mocht hij op 38jarige leeftijd najagen.
Maar nee hoor, geen denken aan voor mij. Of toch, jawel, of toch maar dan verlies je wel alle recht op stempelgeld. Je kan weer gewoon als student starten want ja, je kiest niet voor een knelpuntberoep. Kan ik er wat aan doen dat voor een klas staan of in de zorg werken niet echt mijn pakkie an is? Dus nee, laat die fotografie droom maar vallen.
Ik ging m'n eigen weg. Deed ervaring op, volgde workshops en ging vooral veel zelf aan de slag. Vallen en opstaan maar steeds met het gevoel dat het m'n passie was. Het heeft nooit de droom echt aan diggelen geslagen. Het is in m'n achterhoofd blijven hangen en nu na zes jaar voelt het alsof de tijd rijp is. Het tuinhuis wordt in gereedheid gebracht. Een simpele portretstudio is het eerste doel. Daarna mag ik me buigen over alle rechten, plichten en gebruiken over het zelfstandige in bijberoep gegeven. Met de voeten op de grond en met twee ouders pal achter mij, ga ik de uitdaging aan. Iedereen die de afgelopen jaren op m'n pad kwam heeft ertoe bijgedragen dat ik dit nu mag waarmaken. Er stond een sterke coach achter me, die me heeft uitgedaagd en nu met recht en reden mee trots mag zijn.
Een bordje aan de deur, dat gaat me een stap te ver maar achter in de tuin staat een studio in wording die er helemaal klaar voor is. Zeg nu zelf, wat kan je jezelf beter cadeau doen op je 50ste? Een droom waarmaken, niks tastbaars, maar oh zo waardevol.
Als start komt er een actie aan om U tegen te zeggen. Word je 50 in 2017 dan mag je je alvast in de handen wrijven. Ik nodig iedereen uit om een mooi portret te laten maken. Aan het eind van het jaar hoop ik op een reeks 50-jarige koppen die vol leven en vol dromen zitten. Doe je mee?