Sterk - Mei 2016

Sterk, zeggen ze vaak, jij bent sterk. Dat is ook zo, dat is hoe ik het leven heb binnengehaald, omdat ik wou dat het een feestje werd.

Waar komt dat vandaan? Je eigen weg met een unieke sleutel, de levenservaringen gaandeweg maar ook het voorbeeld.

Ik had tal van voorbeelden. Vrouwen die me inspireerden door hun zelfstandigheid en hun ondernemerschap.

Eentje woonde heel erg dichtbij. We hadden vaak ruzie, waren het nog vaker oneens en leefden in een heel ander tijdperk. Mijn derde voornaam is die van haar. Zij is mijn meter en ze zou vandaag 94 jaar geworden zijn maar ze overleed in 2000.

Het jaar waarin ik zowel mijn peter als mijn meter zou begraven.

Niet altijd de fijnste mensen maar wel personen die voor iets stonden. Dat heb ik meegenomen. Je mag voor iets staan in dit leven (om niet het woord moeten te gebruiken). Je mag gaan voor je passie, je mag iets tonen, je mag je laten horen.

Ik heb altijd een hekel gehad aan grijze mensen. Doe maar wat je word opgedragen en stel je maar onzichtbaar op. Dat is zo heel erg niet ik. Dingen aanvoelen. Wat past bij mij en wat voelt helemaal niet goed. Dat is het leven, mijn leven. Keuzes maken, kiezen voor jezelf en daar verder aan mogen bouwen. Het is een droom, het is een zaligheid en daarin leef ik.

Zo dankbaar voor die meter die de paden voor mij een beetje platgetreden heeft zodat ik voluit kan gaan waarvoor ik sta. Ik betrap me erop dat wanneer er een moeilijke opdracht voor de deur staat, wanneer ik een examen mag doen of er een belangrijke beslissing moet genomen worden, ik standaard iets van haar draag. Als talisman. Weg is ze nooit helemaal, een deel leeft verder in mij. De scherpe kantjes zijn wat weg, zeker op dagen als deze, maar het was verdomd een harde tante.

Niet makkelijk, vaak confronterend, een uitspatting van emotie en een ander gezicht.

Als we onze weg gaan, gaan poorten open, naar een zee, een zee vol dromen. Mooier dan dit, kan het nooit zijn.